İnişli-çıkışlı siyasî bir çizgisi olan ve Başbakanlığını yaptığı hükümetler döneminde, dönemin, siyasì şartlarından kaynaklı olarak, iki kez mağdur edilen bir kişi olarak, ölümünün yıl dönümünde, kendisini rahmetle anıyorum. Engin entellektüel birikimi, halk tasavvufuna vakıf oluşu ve, şair ruhlu bir aydın; yerli ve milli bir duruş segileyen bir devlet adamı olarak bilinirdi.
Haşhaş ekiminin yasaklanması taleplerine ve buyurganlığına karşı, koyduğu asil ve kararlı tavır, Irak konusunda, Amerikan çıkarlarlarına alet olmaması ve hele Kıbrıs Barış Harekatını gerçekleştiren bir başbakan olarak, milli gurur ve heyecanımızın yükselerek ve yeniden zirve yapılmasını sağlayan rahmetli Ecevit, temiz ahlâklı-dürüst devlet ve siyaset adamlarından biri olarak tarihimizin unutulmazları arasındaki saygın yerini almıştır.
Kendisiyle yaşanmış bir kısa hâtıramdan söz etmek istiyorum. 1990'lı yıllarda, henüz daha yeniden başbakan olmamıştı. Esenboğa Hava Alanı'nda, Erzurum'a gitmek üzere polis kontrol noktasındaydım. Arkama baktığımda, rahmetli Ecevit'in sırada olduğunu gördüm ve kendimi tanıttım. Öne geçme talebime nazik bir ifadeyle, ''farketmez sayın hocam'' diyerek, kontrol sırasının kendisine gelmesini bekledi. Güvenlik görevlilerinin ısrarına rağmen, teşekkür ederek karararında ısrar etti.
Birlikte, uçuş biletlerini okeyletmek için sohbet ederek yürüdük. ''Sayın Başbakan'ım, sizler istirahat buyurun, biletleri okeyleteyim'' dediğimde, ''Hayır beraber yürüyelim'' dedi. Banklara oturarak uçak saatini bekledik. Zannederim Güney'de bir ile gidiyordu. Eğitimden ve bu arada Erzurum üzerine epeyce sohbet etme imkânı bulduk. Naim Hoca'dan sordu ve selâm ve hürmetlerini iletmesi ricasında bulundu.
Çok duygulanmıştım. Bir eski Başbakan olarak, emniyet güçlerinin korumasında, protokol salonu (vip) yerine, sade bir vatandaş olarak, halkın içinde bulunmuş olmayı tercih etmiş olması, şatafattan uzak, kibir ve riyadan uzak, natürel bir hayat sürme biçimine, bir kez daha bu olayla şahit olmuştum.
Hemen hemen, 45 dakikaya yakın sohbette bulunduk. Soru sorma yerine, Erzurum ve eğitimle ligili olarak beni dinlemişti. Kendisiyle, sohbet yapmak imkanını elde etmiş olmaktan, büyük bir mutluluk ve unutulmaz bir keyif almıştım. Sade hayatını ve davranış biçimini yakından görmüş olmam, hayatımın en unutulmaz anlarından bir olmuştu... Yeniden rahmetle anıyorum...
